Το ότι θ' ανοίξουν τα σχολεία την 1η Ιουνίου ήταν κάτι που θεωρούσα δεδομένο εδώ κι έναν μήνα και το μοιραζόμουν με τους γνωστούς μου.
Το γιατί -κυρίως- ανοίγουν, το κρατώ ως άποψη για τον εαυτό μου.
Το θέμα λοιπόν είναι να μάθουμε αύριο τους ακριβείς όρους
με τους οποίους θ' ανοίξουν. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Από εκεί και πέρα, όσοι με γνωρίζουν καλά ξέρουν την αγάπη μου για τη δια ζώσης εκπαίδευση,για τα παιδιά αλλά και την προσπάθειά μου να είμαι πάντα συνεπής στο επάγγελμά μου.
Θα μού ακουστεί λοιπόν ακραίο, αν αύριο ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός ότι τα μαθήματα θα πάνε μέχρι τις 30 Ιουνίου.
Δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών στην Ελλάδα την τελευταία 20ετία, ήδη από τα τέλη Μαΐου, μπαίνεις στην αίθουσα κι από το πρώτο λεπτό στάζεις στον ιδρώτα. Και με ανοιχτά παράθυρα ακόμη. Τα παιδιά έχουν το νου τους στις παραλίες. Φυσικά, δεν έχω την απαίτηση να τα γνωρίζουν αυτά άνθρωποι που μεν παίρνουν αποφάσεις αλλά δεν έχουν μπει να διδάξουν ούτε μια διδακτική ώρα...
Αν θέλουμε να καλύψουμε μέρος της χαμένης ύλης, μπορούμε αφ' ενός να ξεκινήσουμε μαθήματα 2 Σεπτεμβρίου αντί για 12.
Και δεύτερον, εντός του Σεπτεμβρίου, να πάμε για μάθημα και 4-5 Σάββατα. Τόσο απλά.
Γενικά πάντως, να πω ότι ακόμα κι έτσι, δεν καλύπτονται ολοκληρωτικά τα όποια κενά, πράγμα που προϋποθέτει τεράστια προσπάθεια από δασκάλους και μαθητές τη σχολική χρονιά 2020 - 2021, υπό την προϋπόθεση πάντα να μην ξανάχουμε μακρά αποχή λόγω ενός νέου κύματος κορονοϊού...
